Çığlığın Gün Batımı Şiiri - Mikayil Güngüt

icimdeki zehirin panzehiri sandığım,ama ikinci kez zehirleyen ayzel e

An gelecek
seni ayakta tutan yalanların çökecek,
kökünden sökülmüş kütük gibi savrulacaksın.
Ne musanın ahdi,ne Nebinin salavat-i,ne tanrının merhameti
kurtaramaz seni,
yokoluşun dumansız aleviyle yanacaksın.

hani gökyüzünün ortasında
astardan ince,tüyden hafif,
atlastan döşeğe sermiştin ya yatağını,
an gelecek ateşten döşeklere saracaksın...
****ay yanılacak gecelerinde,karartacak gecelerini
sense yıldız batıracaksın gökyüzüne,
aydınlatsın diye kararan gecelerini,
kayacak yıldızların,kaydıkca yıldızların,
gözyaşların,
gözlerinde saklı bir inci gibi,
tek tek dökülecek gözlerinden avuçlarına..ağlayacaksın..

bir fırtına vuracak işte o an yüreğini,
koça bir şehir gibi yüreğin,
enkaz olup çökeceksin,bir enkaza döneceksin..
ne enkazını kaldırabileceksin,
nede şehrini kurtarabileceksin...biteceksin..

an gelecek
parmak uçlarında yakalayacaksın aydınlığını,
son bir umutla aydınlatacaksın karanlığını,
yetmeyecek gücün,
susturamadığın çığlıklarınla deleceksin günbatımını...
artık bu son...tükeneceksin..