Çığlığımı Emziriyor Geceler

Sokulup şimdi içinin kutsal derinliklerine
Kulağından ruhuna son bir coşkuyla akmalıyım
Hüzünlü bir müzik sesiyle nefesine tutunup
Gönlünün derinliklerinde seninle yuvarlanmalıyım
Çıkarıp yüreğimdeki kurumuş kır çiçeklerini yar
Bir yudum gülümsemen için yalvarmalıyım

Sana dolup defalarca sıyrılıp bir anda kabuğumdan
Parmak uçlarının dehlizlerinde zarif bir ipek böceği olsam
Tüm inanmadıklarının aksine gül yüreklim
Senin için kâinatı yazsam da doymam
Kurumuş bakışlarımın o mağrur yelesinde
Ölümden kaçan kimliksiz insanlar olsa şimdi
Durmaksızın işleyen yalancı saatlerle
Yokluğu ve yoksulluğu onlarla bölüşsem şimdi

Senin için birikiyor gönül dertlerim bir yerlerde
Gönlümün tuzaklarından çıkarıp bütün sıradanlıkları
Onurun bahçelerinden çiçekler derlemek istiyorum
Say ki ben bir semazenim, yalnızca sana dönen
Arının yüreğindeki sevgiyim yeryüzünü dolaşan
En güzel haliyim belki de ayın, başında ışıldayan
Ansızın menziline girip, gecelerce senin için ağlayan

Irmaklar geçiyor her sabah yurdumun kıraçlarından
Kımıltısız ve vakur bakışlarla süzüyorum uzakları
Yelkenleri yırtılmış gemiler geçiyor sarı denizlerimden
Yokluğunda gül bakışlım, çığlığımı emziriyor geceler
Utançlı seviler döküyor yıkılmış duvar diplerine sevgililer
Kayboldukça kendi içimde, azalıyor avuç içimde takvimler