Ciğerim Köze Döndü Şiiri - Ömer Tomruk

Goncaya söylediler, bağrımın feryadını,
Güle dönmekten gayrı, dikenlere büründü.
Nehirlere yazdılar, garip âşık adımı,
Çağlamaktan da gayrı, kuruyup toza döndü.

Onca sevdim yandım da, kar eylemez gönlüme,
Neye el sürdüysem de, savruldu pula döndü.
Serabına razıydım, görünseydin gözüme,
Yem yeşil vahalarım, bir avuç çöle döndü.

Dört mevsim çiçek açar, bal olurdum dilinde,
Sıcacık içten sözün, sustu da buza döndü.
Yer gök selama durmuş, cemrem ölmüş teninde,
Baharım ve hazanım, gözyaşım sele döndü.

Denizleri aşardım, gel deseydin yar bana,
Umutlarım tükendi, yokluğun hüzne döndü.
Sen bana şirin iken, Ferhat idim ben sana,
Geçemedim gönlünden, ciğerim köze döndü

Bil ki mahşere değin, sürer gönül yangınım,
Bu sevdaya sürgünüm, günüm geceye döndü.
Vur bıçağı boynuma, dökülsün sana kanım,
Biçare gönül yaram, devasız derde döndü.

24/03/2010