Ciğer Paresi Şiiri - Fethi Yıldız

Gitmiş pınara, annem su almaya
Annem annem ciğerparesi yandı
Fırsat vermez kader eve dönmeye
Annem annem ciğerparesi yandı

Dört yaşında idi yavru kuzusu
Alevler yuttu günahsız suçsuzu
İmdat çığlığını duymuş komşusu
Annem annem ciğerparesi yandı

Elbiseleri teninde kül oldu
Toplandı köy, gözyaşları sel oldu
Açmadan çiçeği yanarak soldu
Annem annem ciğerparesi yandı

Ağlaya ağlaya kurudu gözyaşı
İnletiyor feryadı dağı taşı
Solmuştu güller gülü, nurlu kuşu
Annem annem ciğerparesi yandı

Yüreklerde düştü köz içten yandı
Gül kokulu ten, kömüre boyandı
Zeninin feryadı arşa dayandı
Annem annem ciğerparesi yandı

Son nefesin de söylediği söze bakın
Ateşi oyuncak sanıp durdum yakın
Canım annem, babam ağlamayın sakın
Annem annem ciğerparesi yandı

Verdi kuzusunu kara toprağa
Ateş düştü ciğerine yaprağa
Bakıp ağladı sardığı kundağa
Anam anam ciğerparesi yandı

Yaşayan taze gül açmadan soldu
Mevla’dan gelip Mevla ya döndü
Cennetler kuşu cennetlere kondu
Annem annem ciğerparesi yandı

27.09.2005