Çiğdem Çolak Şiirleri - Şair Çiğdem Çolak

Rüzgarla gel sevgili,
Hasretin ilacını getir bana
Kahrediyor onulmaz karanlığı gecenin
Yangın yeri, darmadağın yüreğim
Kuruyan yapraklara dökül yağmurla
Kan damlıyor gülün beyazına

Son çırpınış belki bu kanatlarımın,
Son demi hayatımın
Mutluluğun, acının, yalnızlığın,
Hüznün ve tüm duyguların sonu
Kimbilir belki,
Birazdan bitecek hepsi

nasıl paylaşılır yalnızlık
geceler dolunay olduğunda
etrafta kimsecikler yoksa
çaresizlik kapını çalıp durursa
anlamsız acılar kapladığında
yüreğinin derinliklerini

Hüzün taşımasın dağlar,
Karanlık çökmesin doruklarına,
Gökyüzü bu denli solgun
Evler, taşlaşmış yürekler gibi,
Yollar sanki ayrılığın habercisi,
Sokaklar ıssız, terkedilmiş

Gerçek dostluk ile hakikat sende
O gülen gözlerinde, nur yüzünde
İmtihan için geldiğimiz yerde
Sığınılacak liman menzilinde

Dünyayı sarmış kapkara bir duman

Dün;
Aşkımı ilan ettim ona
Seni seviyorum dedim pervasızca
Kuru sevda bunlar dedi
Benim için nimetsin,
Sana tapıyorum dedim

Özledim;
Annem seni, evimizi, sobamızı
O yemyeşil bahçemizi
Dertleştiğim ağaçları, kuşları
İlkbaharda açan zambakları
Kuyumuzu özledim,pınarlarını

Bir damla düştü yalnızlığın koynuna,
Gönül pencereme vuran damlalar
Göğün yanağından süzülerek aktı kanıma
Kirpiklerin ok misali saplandı hayalime,
Kalbi kırık mor dağlar karşımda
Yalnız ama tüm heybetiyle ayakta

Yeni doğuyor ay,
Korkunç gece başlıyor şimdi
Tüm evler içindekilerle mutlu sanki
Oysa ben yapayalnızım dört duvar arasında
Hüznü soluyorum aldığım her nefeste
Zehrini içiyorum yudum yudum

Yalın ayak koşar gibi mutluluğa, hasretle
Bu seher vakti üşüyor yine yüreğim
Bir sevgisizlik çölünce, kaktüs misali
Hiç el değmemiş buruk kırıklıklarımla
Aç kurtlar gibi saldırıyorum aşka
Ateşten bir gerdanlık takıyorum boynuma