şafak rengi duygularım
derin sessizliklere dönüşmekte
hatıralar serilirken gözlerime
kedere karışır ruhum
yağmurları çağırdım
çığdan farksız şehir
tahammülsüzlük dolu
ruhumu acıtıyor
şiddet mutsuzluk
işe yaramıyor öfke
bu şehrin denizini
özlüyorum yosun kokusunu
martıları
suda yüzen gemilerini
yedi tepe sırrını
akşam kuşlarını
iskelede beklemeyi
bir de
maviyi seven gözlerini
ve çığ kayboldu
seninle..
Kayıt Tarihi : 21.6.2009 21:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!