Çığ Şiiri - İbrahim Durmuş

kar taneleri tutundu birbirine
biri diğerine
diğeri diğerine
kar taneleri üşüştü birinin üzerine
bel verdi dağın eteği

çoban ateş yaktı köknarların altında
kök-çırayı tutuşturdu
uyuşmuş elleriyle
çakmaktaşı çaktı
kıvılcım kavı yaktı
kök-çıranın çıtırtılı hevesiyle
çoban ateşi yandı

kar tanesi inledi
dağ bel verdi
kar tanesi inledi
çoban dinledi

köknar ormanı uğulduyordu
salyalı kurtlar uluyordu
dağ bel veriyor
kar tanesi eriyordu

çoban mermi sıktı yüreğine
ateşin en harlı yerine
ala bulandı ak dağ

kurtlar uluyordu
çığ büyüyordu
kopmuş da kar tanesi
yuvarlanıyordu

fırtına dindi
neredesin kar tanesi
bir damla gözyaşı yuttum
içinde misin kar tanesi