Çiftçi Çocuğu Şiiri - Hasan Arpaci

Bir ücra da doğarsan ,
Kendine bir yer ararsan ,
Bulamazsın tabi …

Kimisi baba dan ,
Kimisi ana dan ,
Kimisi dede den ,
Kimisi sülale den torpilli .
Kimisi de afilli mi afilli …

Bazen ekmek ararsın ,
Bazen kitap .
Kese kağıtlarından ,
Gazete ararken ,
Düşersin bitap .

Okuma yazma bilmeyen ailenin ;
İşçi çocuğu ,
Çiftçi çocuğu ,
Çoban çocuğu ,
Köle çocuğu .
Olmak güzel de ,
Sorun ayakkabı yokluğu …

Anam Hasan diye bağırır .
Babam hızını alamaz ,
Hasaaaaan diye çağırır .
Kafasına esen ,
Bir lakap takarak ,
Aaaaları ve sıfatları çoğaltır…

İşte biz de yavaş yavaş ,
Molozluk dan ,
Hasan efendiliğe ,
Oradan ,
Hasan beyliğe doğru gidiyoruz …
Alıştık artık ,
Her söze ,
Bir şey demiyoruz …

Hasan Arpacı, 1973, Ankara