Çiftçi Bubuk Şiiri - Veysel Şimşek

Dünya ateşe yansa üzülmez,
Bubuklar gider gelir ölmez,
Gayrı köye gitti gelmez,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Döner durur sanki yel kovan,
İki Oğlu var Hüseyin Doğan,
Köyde eker patates Soğan,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Ben Bubuğu hep överim,
Çok değer verir severim,
En yakınım Can Ciğerim,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Sefasına keyfine çok düşkün,
Gırgır geçer pişkin pişkin,
Hep çalışır yoktur boş gün,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Alim dayıdır hem koca Kadı,
Bizim Köylü Bubuğun adı,
Kendini hep köye adadı,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Fasulye eker bahçeye bağa,
Hala oğlu Dursun Ağa,
Bu işe alıştı bayağa,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Öldü gitti eski Ustan,
İsmin Yadigardır o Dostan,
Köye eker diker Bostan,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Zile çayır köyü yeri,
Ölü değil bu Bubuk diri,
Koca Köyün tek Reşberi,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Benim adım Bubuk dedi,
Okumuştu Diplomalı idi,
Halamın şaşkın Yiğidi,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Çayır Köyü Zileden öte,
Bubuk layıktır her mete,
Fasulye eker diker çöte,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Bizim Bubuk Köyde tekten,
Korkar çalışmadan yükten,
Hakiki reşberdir gerçekten,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

Sadece değildir Muhtar,
Eker biçer bir kaç Hektar,
Veysel derki çok Emektar,
Çayır Köylü Çiftçi Bubuk.

05379590555

TC Gerçekçi Şair Veysel Şimşek

Şiirlerin hepsine noterden Veysel Şimşek adına kullanım hakkı alınmıştır.Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.