Çiftçi Şiiri - Sinan Yolcu

Bulutlar daha fazla taşıyamaz oldu yükünü
Bırakıverdi yer yüzüne gözlerinden düşen özünü
Yeşere bilirdi belkide bu sayede toprak
Bana düşen sabırlı ve umutlu olmak

Güneş ve suyla büyüdü böylece başaklar
Tam istediğim gibi gidiyordu havalar
Olgunlaşıp sararmıştı artık buğdaylar
Harman yerinde oynuyordu neşeli çocuklar

Alnımın terini sildim mendilimle
İçtim bir soğuk su testimle
Sonra uzanıverdim bir gölgeliğe
Bol bereketli hasatlar gördüm düşlerimde

Güneş solup giderken gökyüzünde
İşler bittiği için mutluyduk hepimizde
Evin yolunu tuttuk at arabamız ile
Güle oynaya, kalplere dolan bir sevinç içinde...