Çift başlı at Şiiri - Cevat Çeştepe

ucundan tutulmayacak ne kalmıştı,
kocaman bir daire, dört ucu kapalı
bir sen vardın içinde bir de ben.
ikimizde başka boyutlarda
derinliksiz bulutlar gibiydik,
gökyüzündeydik.

ben bir yana, sen başka bir yana
bambaşka kanatlarla uçarken
başını döndürüyorduk
çifte ışık renkli barış kuşlarının
tütsüsü hiç tütmüyordu
ince ağızlı Kızılderili çubuklarının
ve bizim kardeşlik adına
yapacağımız
hiçbir şey kalmıyordu
yaşanacak sevdalar bile
saklanıyordu kendi yüreklerine .

bahar dalında erken açmış,
maddenin sonsuz halleri gibiydik.
sen yağmur olurdun
gaz kokusunda yağardın,
ben soğuğunda sabah ayazının
buz tutardım
sırılsıklam ve kaskatıydık
ama yumuşak bir tarafımız da vardı
onu son umudun
gizli kilidine saklıyorduk.

biz seninle kocaman dairenin içinde
çift başlı bir at gibiydik.

oyun oynattığımız çocukların
sebebi olurduk toplarının kaybolmasının
üstünden atlanılan her ip
kopardı ellerimizde
salıncaklar;
en paslı zincirler gibi diş atardı dişlilere
ne zaman çocukluğumuzu yaşamaya başlasak.

biz seninle iyi ki hiç karşılaşmamıştık
bundan sonrada karşılaşmasak.