Heybeli’nin heybetli, küçük kaldırım taşları,
Aralarında yeşil canları,
Boyunları bükük, taşıyorlar nice aşkları.
Seyredenler kıskanıyor, anı yaşayanları.
Tanıklık ediyor; bezgin çınar, ahşap kapı, oynaşan mandallar
Ve pencereler ardındaki saklı dünyalar.
Basamak basamak tırmanan; kenetlenen gözler, birleşen eller,
Susayanlara cömertçe sunar taş koltukları.
Heybeli’nin heybetli, küçük kaldırım taşları,
Aralarında yeşil canları,
Umutlara bekçilik eder konakları.
Belkide gezgin sevdalıları,
Yakıştırıverir dağlaşan basamaklara,
Uçuşan çiçek karları.
Oluverir Heybeli’nin Çiçekli Dağ Sokağı.
Kayıt Tarihi : 27.1.2003 17:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)