Çiçeklerin hiç açmadığı bahçelerde

Artık güneşin hiç doğmadığı yerdeyim
Ve çiçeklerin hiç açmadığı bahçelerde
Kötü günlerin bitmeyip
Güzel günlerin hiç gelmediği
Bir zaman tünelinde
Bırak dostum attığım şen kahkahaları
Küçük bir buse bir gülümseme kalmadı yüzümde
Heleki sorma bakımlı temiz saçları
Onlardan üç bilemedin dört tel kaldı
Artık bıraktım kral sofrasını
Bir dilim ekmek doyuruyor karnımı

Şimdi,kuş tüyü yatakla beton arasında fark yok
Hatta; yaz ile kış tek mevsim gibi
Üşümek yok terlemek yok
Artık güneşin hiç doğmadığı yerlerdeyim
Ve çiçeklerin hiç açmadığı hiç açmadığı bahçelerde...