utan uzattığın elden
kaç serçenin kafasını koparmış
bir makas gibi uzanıp dalına kirazın
çiçeklerin ahını almış…
oysa ben yeryüzünü,
oysa ben takvimleri,
oysa ben böcekleri,
serçeler ve kirazlar için tuttum aklımda,
sevilmiş, öpülmüş ama en çok da alışılmış…
senin bir Allah’ın yok
Allah’ın bir seni yok
bu sahipsizlikte yalnızsın
bir istenç gibi parçalanmış.
Kayıt Tarihi : 3.9.2024 10:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
