Çİçeklerim... Şiiri - Leyla Işık

Benim sınıfım…
Benim yavrularim…..
Benim çiçeklerim bunlar….
Dağlarda açan nadide çiçekler.
Her birinin rengi ayrı, kokusu başka
Dağ çiçeklerim,
Kır çiçeklerim bunlar.
Sevginin en güzelini onlarda tattım
Sevginin en yalansızını,
En katıksızını
Şu Ayşem,
“Büyüyünce gelin olacağım’ diyen.
Şu Cenk,
Şu Fatih,
Şu İnanç,
Şu Pınar,
Berrak sular kadar duru temiz.
Ya şu? ..
Elvan’ım
Karabiberim,
Kıvırcığım benim.
Yazmada okumada nazlanan Elvan’ım.
Bende Elvan çok…
Minik Elvan…
Yilmaz Elvan…nazar boncuğu gözleri.
Bahar’ım da var.
“ Ben güzelliklerin mujdecisiyim,
Ben sonbahar değil,
İlkbaharım öğretmenim” diyen.
Fatma’m,
Çimenlerden almış rengini gözleri
Şu Gül'üm…
Esmer Gül'üm,gonca gülüm.
Kiraz dudaklı.
Mehmet’im
Hakan’ım
Sinan'ım
Hasan’ım
Bal Coşkun’um da var….
Ufacık tefecik.
Ya Ebru’m
Edalı çalışkan,
Çiçeklerin içinde nadide çiçek.
Sibel’im
Hep ilgi isteyen, sevgi bekleyen,
Kelebekler gibi narin Sibel’im.
HEPSİ
Ama hepsi benim çiçeklerim.
'Çiçek olun çocuklar’ deyince
Çiçek olan çiçeklerim…
Ben çiçeklerime sevgi verip,
Sevgiyle beslerim.
Gözümün içine bakma öyle!
Ceylan gözlü Şenay’ım….
Seni unutmadım.
Siyah saçların perçem olmuş alnında
Gözlerin ışıl ışıl…
Bin nazla dökülür sözcükler
O, güzel dudaklarından
Bir çift minik küpe sallanır kulaklarından.
Sınıfım vazom,
Çocuklarım bir demet çiçek.
Hepsi güzel,
Hepsi birarada..
Hepsi birlikte,
Ben çiçeklerimle güzelim.

Leyla IŞIK
Uşak Mehmetçik ilkokulu 1/F sınıfı öğrencilerime ithafen 1991