Çiçekleri Koparmadan Sevdik (Işıl'a)

Sahilini yaşlı çamlar süslerdi
Her yaz evimizin bahçesinde buluşurduk
Aysız akşamlarda mumlar yakıp gecenin büyüsüne kapılırdık
Bir yolunu bulup çıktığımız tepeler,
Ellerimizin, gözlerimizin türküsünü söylerdi
Yazlar salına salına geçerdi
Gözlerinin derinliklerine dalardım
Uzun uzun konuşurdu, ben de dinlerdim
Bizi ayrılma korkusuyla sarılmış duygular üzerdi.
Ah keşke hiç acı çekmesek derdik.
Kahvelerde oturur akşam çayları içerdik
Dolu dolu yaşadık, ışıl ışıl baktık
Birde çiçekleri koparmadan sevdik
Sokaklar, evler, pencereler bizi seyrederlerdi
Bir peri masalı gibi.
Ben severdim böyle şeyleri
Romanlar, filmler birde gerçek yaşananlar
Sokaklarda etekleri savrulurdu
Gözleri, birde yüreği delice bakardı
Heyecanlar içinde geçerdi yazlar.
Bir gün kara bir eylül treni dumanlarla,
Çığlıklarla, karlı dağlar ardına götürdü sevdiğimi
Bir daha haber alamadım çiçekleri kopmayan sevgiliden
Yeni ufukları ve karlı dağları sevdi
Yalnızdım, sevdasızdım, şarapsızdım,
Ama sarhoştum, kahırları tekmeliyordum.
Küçük bir serçe olsam bile
Kim kanat çırpabilirdi mavi ufuklara
Kim mutlu olabilirdi gönülden
Ne garip yitiyordu zaman
Gençlik, ah o gençlik yıllarım
Geriye dönüp hep bahar geçmişime ağlarım
Her şey ne çabuk değişiyor
Böyle mi olmalıydı?
Müebbete yolculuk doğru muydu?
Söyle bana Palandöken’e bakan gözler…