Çiçekler Yeşertmiştir Kabrimizi

Bu çöller okyanustu senden önce
Gökyüzüm masmavi , gönlüm berrak
Ruhumun fidanları büyüyordu bahçelerde
Destanlarda olur sanıyordum o büyük sevdaları
Müjganın gözlerimi öpmeden önce

Sen ey sevgili ! neden yıktın hanemi
Yüzerken gönlümün deli okyanuslarında
Ne diye çorak eyledin iklimlerimi
Beni de eyledin bir hayâle müptela
Ne oldu da yaktın gemilerimi

Oysa ben sarhoştum o lahzadan beri
Ne diye bağladın gözlerimi
Koşuşturuyordum nergislere fısıldaya fısıldaya
Bir çınar gölgesinde türküler söylüyordum
Niye şehrin asfaltlarına döktün beni

Şimdilerde umudumu hayâlin körfezine bağladım
Bir serçe gibi dikiyorum hanemi
Zaman gelir de öğrenirsen nereye diktiğimi
Issız bir burukluk düşerse göğsünün derinlerine
Bil ki artık çiçekler yeşertmiştir kabrimizi