Çiçekler Şiiri - Mehmet Akay

biri saksısını fırlatıyor başıma
diğeri dışarı atlıyor
üzerime basarak.
gün ışığında
geri dönüyorlar:
ellerimi ayaklarımı bağlayıp
kokularıyla boğazlıyorlar.

çiçekler:
ışıkları söndürüyorlar
karanlıkta kalmam için.
kapıları kilitliyorlar
kimseyi içeri alamıyorum.

televizyon kablosunu çekiyorlar
yalnız onları izlemeliyim.
telofon kablosunu çekiyorlar
çığlığım duyulmayacak.
çiçekler
geriyorlar beni,
kendileri gibi
esir düşmemi istiyorlar.