Çiçek ticareti Şiiri - Fatih Siyahkaya

Benim şu eski sevdiğimin gözlerinde dünyanın güzellik anlayışı var. Sırtında Hindistan’dan Güney Amerika’ya taşınan çiçek ticareti var onda,sıralanmış sarı,turuncu,kırmızı,pembe ve beyaz renkli begonyalar tren vagonlarında sırtında dolaşıyor.İşte dünya senin yükün,işte omuzlarında beliren evren.İşte sırtında “adios” diye bağıran çocuklar ve dünyanın yedi harikası olan et benlerin. Dünyanın düz olduğuna dair düşünceler çoktan belirmiştir orada,tartışmalar başlamıştır,doğrulsan da bu felsefenin esprisini yapsak.Sırtında aileler balkonlarda baharın cumartesini yaşıyor, üstelik kargalar da bu kadar korkunç bir zekaya sahip olmuyor ve biz daha büyük kedileri korkusuzca sevebiliyoruz. Güvercinler çizimlerdeki gibi çocuklar taşıyor gagalarında her biri senden düşüyor,sana benziyor. Ah bu eşeyli ürediğin Tanrı yok mu senin…Onlar da bulutları nesnelere,eşyalara veya birbirilerine benzetiyorlar,içtiğin sigaranın dumanını az ileriye ötelesen de bir sorunu daha ortadan kaldırsak diyorum. Yaşadığın dün,yaşattığın dünya.