Çiçek Şiirleri: Karanfilim Kırmızı

Buldum onu Yüksekkaldırım’ın dibinde
Bir çöp kutusuna yaslanmış
Beli kırık, boynu bükük,
Umutları sönmüş,
Gitti gidecek
Bir ummanın maviliklerine.

Tutup kaldırdım, koydum,
Kan kırmızı mendilimin içine
Bastırdım göğsüme
Isladım gözyaşlarıyla
Hayat verdim ona.

Sonra gezdik onunla
Bankalar caddesi, Unkapanı, Sıraselviler
Cebimden gizlice İstanbul’u seyreder
Belli ki son bir elveda, dudaklarında.

Bindik onunla bir kamyona
Ver elini Trakya,ver elini Edirne.

Şimdi Edirne ‘de bir Kırmızı Karanfil
Güne güler güneşe güler.
Üzerinde yüksek selviler
Her gün binlerce selam
Her gün binlerce öpücükler.

(Edirne,2002)