Çiçek Mantığı Şiiri - Abdulselam Yasin Zobu

Gerçek derin bir hüzün,
gülümseme perdesinden göz attı
Bir kış güneşi gibi,
bulutlar arasından bakıverdi
ve battı

Titrek elle çiçekleri sularken
Hangi gülün peşindesin,
sordu bana

Güllerle işim olmaz,
derdim yolu bulmaktır
dedim ona

O zaman yolun dar..
Güllere gitmeyen yol mu var?
var ise sonu kesin bir duvar

Öyle mi dersin ihtiyar?
Peki bu yıpranmış kalbimi,
hangi çiçek iyileştirir,
söylesene

Bu dağılmış ruhumu,
hangi güller birleştirir,
anlatsana

Senin derdin çiçeklerini satmaktır,
mırıldandım kendi kendime

Elindeki çiçekleri bıraktı,
ve aynı hüzünle baktı

Çiçeklerin mantığını anlamadan
doğru yola varmazsın,
ey evlad

Güzelliğin dikenlerle ilişkisini bulmadan
bırak yolu, sen kendini bulmazsın,
ey evlad

Nereye gideceğini bilmeyen
çiçekçiden yolu soruyor baksana!

Başını sallayarak anlattı,
ve çiçek sebetini kaldırıp
yoluna devam etti