nereye gitsem sen çıkarsın karşıma
hangi kafeterya da otursam,
bir cappuccino içmek için,
sen geliyorsun son oturduǧ umuz masaya,
her gün bir defa oradan geçerek,
dokunuyorum derin ruhuna…
yorgun göz kapaklarında,
gülümseyen sert yüzün,
hazırlanıyor sanki bana kızmaǧ a…
okumak için açtıǧ ım her kitabın
yaprakları arasına gizleniyorsun,
sarı sayfaları soldurmaǧ a …
son okuduǧ um kitap:
Doǧ an Avcıoǧ lu‘ndan
“Türkiye’nin Düzeni,
Dünü – Bugünü – Yarını”,
orada da buluyorum, yaralı sevdamı
son aldıǧ ım çiçeǧ i,
kimbilir belki de atmışsındır şimdi
oysa ben bu gün de bir buket
çiçek aldım sana
yine gönülden sunmaǧ a …
tramvayda herkes gıptayla bakıyordu,
adeta bana.
sanki sen oturuyorsun şimdi karşımda,
ben de son makaleyi yazıyorum
Frankfurt Kitap Fuarı adına…
her cümleye sen biçim ve içerik veriyorsun
benim adıma.
yüzüm solgun sonbahar gibi,
gözüm yaşlı hatırlatıyor yaǧ murlu ay nisanı
doymadıǧ ım için sana,
yaşam böyle diyorsun son mesajında,
takılıp kalan acı anılara …
23.12.2008, Frankfurt am Main, saat 23:05’de, evde
Hasan Hüseyin ArslanKayıt Tarihi : 24.12.2008 00:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Hüseyin Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/24/cicek-aldim-sana.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!