...çi Şiiri - Oğuzhan Erdurak

Sabahtı,
Mevsimlerden sonbahardı...
Bir çocuk geliyordu ufuktan, ufaktan;
Kafasında dört köşeli kürkü,
Gözlerinde çekilmiş acıların hüznü vardı.
Belki de haykırıyordu umutlarını,
Yarıyordu yağmurun sesini,
O yangın melodisinin yitirilen geçmişi.
Akşamdı,
Gecenin karanlığı kavramıştı,
Üşümüş ayaklarını...
Bir çocuk gidiyordu tutsakların arasından;
Elindeydi kürksüz köşebendi;
Yüreğinde itilen hüznü kalmıştı,
Susmuştu yarınlarını,
Yeniden besteliyordu özlemlediği hatıraları,
Bir çocuktu, bin çocuklardı.
Onlar hep dudağımızı süsleyen;
Biraz yanık, biraz da aşık,
Susamların kokusunda kalacaktı!