Sen benim fermanımın
ilk hecesisin
geçmeyen zamanın ay ışığındaki son gecesi
bu son gidişimdir senden
belki
bir tabure olacak ayaklarımın altında
ayrılığın son deminde
ve incecik
boynumda taşıyacağım seni
Cezayir Menekşesi kokulu günlerden
Düşün ki
Fransız sömürgesi olmadı yüreğimdeki hiçbir sokak
ve ben hiçbir caddenin ismine takılmadım
seni anımsattığı ana kadar
sen benim bağımsızlık sevdamın
zifir gecesinde
uyandığım
düş
belki en son kurtuluş
yüreğime dokunan senfonisi mutluluğun
belki de
hüzünlü bir solo konçertosu
Bülent Öntaş
11.03.2024 - Yazarlık Atölyesi
Kayıt Tarihi : 11.3.2024 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!