Öyle kırgınım ki şu an hayata
Kaşlarımın üstündeki çukurlara turnalar yuva yapmış
Parmaklarım buz kesmiş kalbim cayır cayır yanıyor
Ağlayamayacak kadar yorgunum üstelik
Korkuyorum sesimi çıkarmaktan
Kendimi azarlamaktan.
Dikenli bir gülü anımsatıyormuşum
Hayır
Hayır ben nasıl gül olabilirim bu dava'mla
Ben yalnızca bir cezayir menekşe'sinin tuzlu kokusuyum
Öyle hüzünlüyüm ki bugün
Öfkelenmek bile geçmiyor içimden
Tanrı 'nın af mektubuna zincirledim kelimelerimi
Kalemimin mürekkebinde boğuluyorum.
Tanrım bana yardım et.
Kayıt Tarihi : 22.11.2019 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!