Cezamı Kabul Ediyorum

Seni ilk düşündüğümde,
içimde tuhaf bir sessizlik oldu.
Tanrı susuyordu,
vicdanım fısıldıyordu.
Aşkın sesi mi, yoksa aklın çürümesi mi bilmiyordum.
Geceleri seninle konuşuyordum
ama yalnızdım.
İnsan bazen
bir başka insanın kalbinde değil,
kendi cehenneminde karşılaşır onunla.
Sen bana iyi geldin…
Ve ben kendime daha çok kötü oldum.
Senin gülüşün,
çocuklukta çalınan bir ekmek gibi masumdu.
Ama ben seni,
gizli bir mahkemede yargılanan sanık gibi sevdim.
Titreyerek,
yakalanmaktan korkarak
ama seni her defasında daha derine gömerek…
Bana acıdığını biliyordum.
Senin şefkatinde yıkadım kendimi
ama aşk dediğimiz şey
şefkatle işlenmiş bir suç gibi duruyordu önümde.
Ve ben seni
itiraf eder gibi sevdim.
Şimdi her gün biraz daha susuyorum.
Çünkü aşk bazen
sadece cezanı sessizce çekmektir.
Aşk