Cezaevi Yakın Şiiri - Yaşar Cerit

Apartmanın tam karşısında,
Şu bitirim parkta,
Oturan iki çocuk vardı;
Yeşil bankta.
Allahları var,
Kimseye yoktu zararları...
Her gün aynı yerden,
Usanmadılar bu mahalleden.
Bunların her noktadaydı;
Kısık kısık gözleri,
Ansızın kaybolurlardı geceleri.
Ne kimileri vardı;
Ne de kimseleri,
Birinin sakalı erken çıkmış;
Diğeri de köseydi.
Biliyorum gün gelecek,
Ve patlak verecek,
Bu çocuksu halleri.