Cezaevi Günlükleri Şiiri - Serdar Atlıbatur

Yoksun artık İzala.
Ulaşılmazsın.
.
Yoksun
Mülteci
Bir
Çocuk
Yüreğinde
Kaldı
Sevdam

Avluya yemek sırası bana geldiğinde çıkıyorum artık
Çıkışlarımda gökyüzüne bakamıyorum.
Ağrı'nın Doğubayazıt'a baktığı yüzüne emanet ettiğim
Gülüşün geliyor aklıma
Yere gömüyorum bakışlarımı
Teslim ediyorum ruhumu
Sensizliğin getirdiği infilaklara

Duvarlar yetmiyor haykırışlarıma İzala,
Bir damla göz yaşı oluyor biriktirdiklerim
Kederlerimi yüzdürüyorum orada
Söylenen türkülere
Sessiz.. Sensiz çığlıklarla eşlik ediyorum.
Bir ıslık ile uyanıyorum hep
Bir çığlık ile diriliyorum..
Her saat başı
Yokluğunun getirdiği ölümlerden..

Çocuklarını özlüyorum o kentin
Bata çıka yürüdüğümüz çamur yollarını
Gökyüzünde ki uçurtmanın rengi için
Ettiğimiz kavgaları özlüyorum..
Gökyüzünü özlüyorum İzala..
Gözlerin geliyor aklıma
Gökyüzünün celladı oluyorum.

Kapatıyor musun yine gözlerini İzala
Mahkum ediyor musun ben gibi..
Göz yaşlarını..
Sıkıyor musun yumruklarını direnç ile
Ve tesbih çeker gibi
Her an adını anıyor musun
Yüreklerimizde kalan
İsim derdi olmayan duyguların..

Türkümüz yasak burada İzala..
Aramalarda
Tutanaklara kırmızı büyük harflerle yazılan
Bir suç sebebi..
Türkümüz sadece dilimde
Korkma İzala..
Her ne kadar aransada,
Bulunmuyor dilde ki türküler burada..

Anlatmakla bitmiyor hasretin İzala
Azalmıyor yüreğimde ki boranlar
Anlatmak ile bitmiyor hasretin İzala..
Duvara çentik atmak
Yetmiyor…