Cezaevi Şiiri - Burhan Gök

Hemen yanı başımda sahipsiz hayatlar
Değer gözetilmemiş gençlikler
Suçlarla kirlenmiş demir parmaklıklar
Dertlerin ve pişmanlıkların köşkü olmuş buralar
İşte buralara diyorlar cezaevi

Kalemleri kırılmış insanlar
On onbeşli yıllara mâhkum edilmiş
Derinlere inmiş sevinçleri
İşte bu insanlara diyorlar mahkûm

Hayat onlara küsmüş
Kapılar onlara açılmıyor
Masumiyet ve yıllar onların dostu olmuş
İşte bu insanlara diyorlar mahkûm

Pencerelerden güneş gülümsüyor onlara
Güneş tekrar bakıyor,umutlar tekrar diriliyor
Günlükler bitiyor ama onların yılları bitmiyor
İşte bu insanlara diyorlar mahkûm

Titreyen elleri ile gözyaşlarını siliyorlar
Gençlikleri koğuşlarda geziyor
Pişmanlıkları dudaklarında sayıklanıyor
İşte bu insanlara diyorlar mahkûm

Gözlerinde umut kırıntıları
Bu demir parmaklıklar arkasında
Özgürlük kazanına uğramamışlar
İşte bu insanlara diyorlar mahkûm

Karanlıkların arasında
Pişmanlık ve öfkelerle süslenmiş
Hazmede bildiği kadar
Hayatları içine alıp topluyor
İşte buralara diyorlar cezaevi

Tarih onları yazıyor
Sabır taşı onları dinliyor
Duvarlar onlara yol gösteriyor
Demir parmaklıklar onlara yılları söylüyor
İşte bu insanlara diyorlar mahkûm

Düşmüşüm sabır mahpusuna
Bırakmışım yârimi aşkın deryasına
Havuza atmışım öfkenin en hasını
Kapatmışım parmaklıkları kalbime
İşte bana diyorlar şiirlerin mâhkumu

Burhan GÖK