Bütün kırlangıçlar göçüp gitti
Yine bir başıma kaldım gönül dağıma
Ne bir dalım kaldı baharda yeşerecek
Ne kimsem var beklediğim ansızın çıkıp gelecek
Bu ne aşktır ne cefadır
Ne zülümdür ne sevdadır
Doğarken alnıma yazılan
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla