Ceylanım Şiiri - Duran Bükülmez

Kar yağıpta mor dağlara düşünce.
Gözlerine hüzün çöker ceylanım.
Bahar gelip çayır çimen görünce.
Yaylalara umut Eker ceylanım.

Armağan olunca çiçek yaylaya.
Keklikler üşüşür kızıl kayaya.
Başını dik tutan sor karıncaya.
Çalışır azığı çeker ceylanım.

Yaprak çiçek olur gönüllerinde.
Şiir türkü olur aşk dillerinde.
Döşleri yalayan sam yellerinde.
Terler yanaklardan akar ceylanım.

Ozanım diyorki bir garip hala.
Üzülür analar ağlarken bala.
Günler aya döner, aylarsa yıla,
Umutlar tohuma çıkar ceylanım.

08.03.2014 Erbaa