Ceylanım Şiiri - Funda Aydın

Omuzlarımda bir yük sessizce yürüyorum
Vakit geldi ve şuan gidiyorum
Hâlâ bulunduğun hayata yaşamak mı diyorsun?
Senide üzerler bekle ceylanım
Sonra kıracaklar kanadını, insanlara sığınmak yerine ağaçlara sığınacaksın kim bilir.
Yüreğimin nemli duvarları ile baş başa kaldım
Renkli penceremden hayata farklı bakardım
Rengimi siyah ettiler ceylanım
Yüz çizgilerime senelerimi saydım
Hüzünlü gözlerime bak, gene yalnız kaldım
İnsanlar kalabalık eder ceylanım
Sen gündüzü sevinç sanma, asıl gece anlayacaktır insanı benim yaralı ceylanım