Çeyizlik Testi Şiiri - Ayla Aydemir 2

Eski, toprak bir testiyim ben
Üç kuşak keder var içimde.
Üç kuşak hüzün, üç kuşak tebessüm…
Kâh, âleme merhaba diyen bir cana ılık ılık hoş geldin dedim
Kâh âlemi terk eden bir cana, son yudumunu verdim.

Kıymetliydim, on beşinde Ayşe gelinin çeyiziydim.
Bir yorgan, bir döşek, bir yastık
Birkaç tabak çanak, bir bohçaya ne sığdıysa; entari, yemeni…
Bir de ben, sandığın gözdesi, en kıymetlisi
Ustaların elinde pişmiş, çeyizlik toprak testi.

Küçük bir avlu, tek göz oda, sıcacık yuva oldu onlara,
On beşinde Ayşe gelin, yiğidine can, yiğidine pervane
Yiğidi Ayşe’sine can, Ayşe’sine divậne
Ben toprak testi, bu sevdanın şahidi…

Tarlaya koşardı Ayşe, ezan vakti,
Yiğidinin gözleri önce Ayşe’sine sonra bana değerdi.
Sanki benimle can sunardı Ayşe canına,
Ve seyrederdi yiğidini, besmeleyle su içer kana kana.
Sonra hazırlanır, Ayşe’sini verenin huzuruna; şükür için çıkmaya,
Seyrederdi Ayşe yiğidini, yüreğinde kaynayan sevdasıyla.

Kalabalık… Ayşe’nin çığlıkları…
Toprağı yırtıyor Ayşe acılar içinde!
Ben çaresiz…
İlk kez o zaman çatlamak istedim kederimden.
Ben toprak testi, sadece su değil içimdeki.
Sonra gülüşmeler, neşeli sesler
Ve inceden inceye cılız bir ağlama sesi
Ayşe, ana oldu! Ayşe, ana oldu!
Yuvamız şenlendi.

Ayşe beş kez şenlendirdi yuvayı
İkisine doyamadan teslim etti sahibine, saramadı.
Ayşe ağladı, ağladı…
Ben toprak testi, sadece su değil içimdeki
Hüzün biriktirdim içimde; şahit Ayşe’nin hüznüne.

Tek göz değil artık yuvamız,
Sesler kalabalıklaştı odalar arttı,
Kovaladı günler günleri, yıllar yılları
Ayşe yiğidine pervane, yiğidi Ayşe’sine divâne
Ben toprak testi, bu sevdanın şahidi…

İki kuş uçurdu Ayşe yuvadan, güzeller güzeli
Sandık sandık çeyizlerle, devran o devran değildi.
Ama kıyamadı beni vermeye, hatıra olsun diyemedi
Verme Ayşe, ben toprak testi, sadece su değil içimdeki.
Ayşe, gelin geldiği eve, gelin getirdi
Sandık açıldı yerler değişti.
Kimsenin çeyizinde gelmiyordu artık toprak testi
Hiç görünmeyen raflar oldu yerim, her şey değişti.
Ben toprak testi, Ayşe’den başka kimse bilmedi kıymetimi.

Ayşe acılı, Ayşe hep ağlamaklı
Yiğidini toprağın koynuna bıraktı
Kendi kurduğu yuvasında kimsesiz kaldı
Söndü on beşinde yaktığı ocağı
Ben toprak testi, bu yalnızlığın şahidi…

Ayşe bilir ki can emanetti
Günü gelince sahibine verilecekti.
Bunun için değildi kederi
Kederi; canının, candan önce gidişiydi
Yiğidini özleyişiydi.
Ayşe… Ayşe sevdalı
Ben toprak testi, bu hasretin şahidi…

Ev genişledikçe sığamaz oldu, sığdırılmaz oldu Ayşe
Torunları büyüdükçe, küçüldü Ayşe
Her taşında kendi emeği, yiğidinin alın teri
Ama eğreti kaldı, el gibi gün sayar oldu Ayşe…

Gelin geldiği gün, bal sürülen eşik, çürümüştü artık
Tatlı dil yoktu, güzel sözü unuttu Ayşe
Çocuk değildi, çocuk gibi laf duyar oldu Ayşe
Ben toprak testi, dinmeyen gözyaşlarının şahidi…

Siyah beyaz bir resim, elinden düşmez Ayşe’nin
Bulutlar gözlerinden, hasret yüreğinden gitmez Ayşe’nin
“Ey can, ey can” diye yiğidi düşmez dilinden Ayşe’nin
Ben toprak testi, bitmeyen özlemin, bitmeyen sevdanın şahidi…

Ayşe hasta, duyurdular
Yemez içmez, hep sayıklar dediler
Ayşe bulgur bulgur terler, vuslatını bekler
“Cansız can, çok oyalandı” der.
Ben toprak testi, bu ayrılığın şahidi…

Akraba eş dost, evlatları…
Sessizce bıraktılar Ayşe’yi
Asıl ana toprak imiş, hemen kucakladı Ayşe’yi
Ben toprak testi, on beşinde Ayşe gelinin çeyizi
Ben toprak testi, öksüzüm, yetimim şimdi.
Ben, eski, toprak, çeyizlik testi
Su değildi sadece içimdeki…

Çeyiz sandığıyla geldiğim bu ocaktan,
Kederinden çatlamış, paramparça çıkarım şimdi…

Şair: Ayla Aydemir