Oturmusken daglar cimenler bölük bölük bahar yerine
Cözdüm kopardim beni sorma gönlümün deli bulancaginda kürekkayikciyim
Kalkti geleyledi leylek vakti gökyüzü ve bulut…
Turna telli sazlar bagladi uzak yakin demedi hersey ayni hancerde silagurbet
Beni sorma allar mavilikler icindeyim uyandigi cigliga yürüdü meramim meylim
Tüm kapilar esiginde camsiz cercevesiz bir pencerenin düzü bayiri
Selam ettim divaneler söyledim ceyizci cerciye
Böyleceydi beni kendine meftun mesken eyledi
Zati boyanmis bezenmis iklimin
Ismi bahar,
…..kendi gelinkiz güzeli
Nisan / 17
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 26.4.2017 14:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!