Cevri cefasını çektim dünyanın.
Bir güzel gününü göremedim ben.
Acısını gördüm ben bu rüyanın.
Rüyamı kesip te uyanmadım ben.
Nice garip gördüm ekmeğe muhtaç.
Fakiri doyuran sanki eder hac.
Bu israf çağında her şey ihtiyaç.
Müsrif nefsime hesabı soramadım ben.
Rabbimiz binlerce nimet bitirmiş.
Allah’ın elçisi müjde getirmiş.
Bir ömrü insanı davetle geçmiş.
Verdiğim biatte duramadım ben.
Dünyanın bağrında isyan edenler.
Nefsine uyarak yoldan çıkanlar.
Fakr-u zarurette çile çekenler.
Birkaç yarayı da saramadım ben.
Kayıt Tarihi : 14.8.2010 22:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atila Yalçınkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/14/cevri-cefasini-cektigim-dunya.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!