Cevr-i gerdûndan ne pervâ zann-ı düşmend ...

Hace Çelebi Efendi’ye virilmişdür.

Cevr-i gerdûndan ne pervâ zann-ı düşmenden ne bâk
Himmet-i monlâ-yı dehre hâlüm olursa karîn

Sadr-ı ‘ilm ü şeyh-i İslâm u imâmü’l-müslümîn
Hâce-i dîn dâver-i dünyâ vü müfti’l-mü’minîn

Şems-i ibrâc-ı şeri’ât şem-i divân-ı takî
Kutb-ı evtâd-ı mehâbet mihver-i eflâk-ı dîn

Muhyiü’s-sünnet olup Hızr irmesün derdi cihân
El-firâk ey ders ü fetvâ elvedâ ey ‘ilm ü dîn

‘Asruna şemsü’l-e’imme şeyhü’l-islâm irse ger
Hâmene dirdi imâdü’d-dîn sana bürhân-ı dîn

Oldı bâbundan senün tacü’ş-şerî’a ser-bülend
Makdemünle bulalı sadrü’ş-şerî’a zîb ü zeyn

Bahr-ı ‘irfândur vücûdun anda bir dildür dilün
Şâh-ı mercândur lisânun her sözün dürr-i semîn

Ser-nigûn tûbâdür ol esmârıdur fazl u kemâl
Kilk-i fetvân ile ‘âlem oldı firdevs-i berîn

Nevk-i kilkün zıfr-ı şehbâz-ı şikâristân-ı kuds
Halka-i mîm-i midâdundur kemend-i ‘anberîn

Vecne-i beyzâda gûyâ şâme-i sevdâ durur
‘Aks-i kilkün kâgıd üzre ey şeh-i mülk-i yakîn

Nesh-i kavl-i kavme her harfün ki bir ta’lîkdür
İbn-i mukle merdumündendür midâd-ı’anberîn

Ey midâdun vesme-i ebrû-yı nûn-ı nass-ı Hak
Rik-i hattun sürme-i çeşm-i cemâl-i hûr-ı ‘ayn

İtdi tefsîrün senün nesh-i tefâsîr-i selef
Nitekim Kur’ânla nesh oldı suhuf-ı evvelîn

Oldı câ tefsîr-i Câru’llâha genc-i i’tizâl
Sen tekellüm ideli tefsîrden ey şâh-ı dîn

Hükm iderdi şâfi’i eylese kâdı-ı hikem
Nusret-i dîn-i Hanîf itdügüne ‘ilme’l-yakîn

Lü’lü’-i manzûm boynı baglu çâker nazmuna
Bende-i halka-be-gûşı nesrünün dürr-i semîn

‘İlmüne şöyle ‘ayandur hey’et-i eflâk kim
Tob-ı zâtü’l-kürsî olmışdur semavât u zemîn

Bûy-ı hulkun şemmesine bir nefes olsun karîn
Zemherîrün çillesinde çekmesün gül erba’în

Hırz idüp ihlâsunı dergâhun idinen melâz
Cevr-i devrândan halâs keyd-i a’dâdan emîn

İşigün bulup penâh idinen oldı kâm-yâb
Âsitânunda gören ihsânun oldı kâm-bîn

Eylerüm lutfundan istiftâ senün iftâ buyur
Sen dururken bî-kes-i evlâda kim olsun mu’în

Kime itsün ilticâ âl-i Nebî sen var iken
Dînine rükn-i rekîn ü şer’ine hısn-ı hasîn

Halka-i dergâhun ile rişte-i lutfun yeter
‘Âşıka hem ‘urve-i vuska vü hem hablü’l-metîn

Nass-ı kâtı’ gibi hükm-i sâtı’un fasl eylesün
Bana çok telbîs-i da’vâ itdi buht-ı ehl-i kîn

Hâlümi eyle be-hakk-ı hürmet-i rûh-ı resûl
‘Arza-i ‘ilm-i vezîr-i a’zâm-ı gerdûn-nişîn

‘Akl-ı evvel Âsaf-ı sânî vü üstâd-ı devum
Tîz-fehm ü pâk-’akl u kârdân u hurde-bîn

Efser-i re’y-ı rasîn nâmındaki iklîl-i râ
‘Ukde-i müşkil-küşâ ismindeki dendân-ı sîn

Zîr-i dest-i tîg-i râyı mülk-i İrân u ‘Irâk
Beste-i çîn-i kemend-i fikri dârü’l-mülk-i Çîn

Âyet-i innâ fetehnâda elifler gibidür
Devletünde ser-firâz olmış durur i’lâm-ı dîn

Görmedi anun gibi çâbük-süvâr darb u harb
Eblak-ı bahta uraldan dest-i sun’ullâh zîn

Tîg-i mihr-i ‘adlin itse subh-girdâr âşikâr
Zulmet-i şeb gibi nâ-peydâ ide zulmi hemîn

Tîg-i âteş-tâb u pür-nûrın iderse der-niyâm
Subh u şâmı göreler yeksân-ı halk-ı ‘âlemîn

Mansıb-ı ‘âlim zemânunda virilmez ‘âmile
Buldı devründe terakki ‘âlimîn ü ‘âmilîn

Çünki her bir şey olur aslına râci’ ‘âkıbet
Dil ‘Arab mülkine meyl itdi olup âhir güzîn

İtdi dil kıble-nümâ-veş gerçi bî-had ıztırâb
Oldı semt-i kıbleye sevk-i Hak âhir râh-bîn

Himmetün feryâd-res olup olursa dest-gîr
Evc-i gerdûnda olam mihr-i münîre hem-nişîn

‘Avnün olup her zemân olsun mu’înün müste’ân
Ehl-i ‘ilm olsun kapundan müstefîz ü müsta’în