Ceviz Satan Adam Şiiri - Mehmet Baki Özt ...

Sırtında çuvalı, yaş kırk beş-elli
Bağırıyor çarşıda: ‘Ceviz var, ceviz! ’
Yorgunluğu, yılgınlığı halinden belli,
Bir hal ki, dünyadan taşımıyor iz.

Şehir epey kirli; ama o temiz.
Biraz ceviz diyor, ordan birisi,
Poşeti doldururken bizim köylü biz,
Cevizi tartacak yok terazisi.

Orda bir bakkal var tartacak; ama
Çuvalı bırakmak lazım adama.
İçinde bir şüphe, gider tartmaya
Ya bir şey olursa diye kozama

Alıcı da, eksik tartarsa diye,
Geçirir içinden aynı şüpheyi.
İtimat denilen kıldan inceye,
“Boş” diyerek salmışız vesveseyi.

Eskiler namusu emanet etse
İçine düşmezdi asla vesvese.
Ne köylü saflığı, ne emin şehir
Kardeş kardeşinden duymakta şüphe.