Ceviz Konsol Şiiri - Kasım Kobakçı

Tamamlanmıştı nihayetinde gece,
Parıldamış caddenin nurları,
Parıldayıp sönen neonları, köşedeki aşevinin,
Döküyordu gökyüzüne, koyu nurlar.

Sarınmıştı salonu, benzer bir koyuluğa.
Yaslamış bacaklarını ak döşek örtüsüne,
Oturuyordu iki saattir ufak, katı, sallanan koltukta.
Kararınca etraf iyice,
İndirdi bacaklarını yere,
Oğuşturdu uyuşmuş ayaklarını.

Sona erinceye kadar ayaklarındaki karıncalanma,
Oturdu bir müddet kımıldamadan,
Abajursuz ampüle ulaştı sonra ayağa doğrulup.
Aydınlık oldu ansızın salon ve eşyalar.
Ortaya çıktı hav kaplanmış solmuş, al halı ve ceviz konsol.