Hatice Elveren Peköz
Bir göç mevsimidir sonbahar.
“Erkenden uyanmak ve gitmek gerek” dedim içimden.
Yüküm ise çok ağırdı.
Önce eski şiirler soluk sayfalar arasından uğultuyla geçtiler.
Sonra söylenmemiş en güzel imgeler ateşe düştüler bir bir.
Eski dost vurgunu yaralar kan-revan içindeydi,
El yarası dil yarası ve daha neler neler…
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta