Ceviz Ağacı Şiiri - Cemal Erkoç

temmuz öğle vakti bahçede
ceviz ağacının gölgesine oturdum
bir rehavet geldi üzerime
toprağa sağ yanımla uzandım

ben ceviz ağacı oldum
gölgemde uyuyan kişide, yine ben

sinekler yüzüme geliyor
dallarımı yapraklarımı sallayarak kovalıyorum
kuşlar benden korkmuyorlar
her tarafta,dallarımda oynuyorlar,ötüşüyorlar
yuvalar yapmışlar üstümde
sinekler yüzüme konmaya çalışıyor
dallarımı yapraklarımı sallayarak kovalıyorum

biri ismimle bana sesledi
ağacı terk ettim,yerde uyandım
komşumuz

yorgunluğum gitmiş,huzur doluyum
bir esinti oldu
kucağıma bir ceviz tanesi düştü
ceviz tanesini soydum
kabuğunu kırdım
içinden çıkan sanki insan beyni

ağacıda,beni de var eden,
sınırsız güç sahibi ALLÂH
kim bilir aramızda ne irtibat kurmuş

hortumu getirdim ağacı bolca suladım
.
bu rüyadan sonra
ağaçlara bir değişik baktım
anladım ki dünyada
insanlar kadar,ağaçlarında hakkı var.