Nazlı gelin hoş geldin, niye elin boş geldin,
Bana “kaynana” derler, az gelir bana fendin,
Iİlk gün dedik tınmadık, kötü sözle anmadık,
Anam diye el öptün, yapmacıktı kanmadık
Benim evin hakimi, ebe, doktor, hekimi,
Tembel olan insanlar selam çakarlar aza,
Tembel olan insanlar hasret kalırlar yaza,
Koşmayan insanların beyninde pişer boza,
Onun için insanlar elbette basar gaza,
Her şeyin normali var, dayanılmaz bu hıza,
Onun için insanlar sık, sık geçirir kaza.
Çok kazık yiye yiye kazıklar oldu azık
Kazıklara alıştık bizlere oldu yazık
Beşer denen insanda merhamet olur acık
Dünyanın tadı kaçtı, yaşamak oldu cacık
Kazıkları atarız, yemin billah ederek
Kendine insan deme ağlamayı bilmezsen
Büyükleri saymayıp küçükleri sevmezsen
İnsanlık bahçesinden çiçekleri dermezsen
İnsan deme kendine kötülüğü yermezsen…
Sayısız düşmanın var hiç birini görmezsen
Zehir gibi dilini, odun gibi belini
Ağarmaya başlamış saçının her telini
Severek el uzattım, itiverdin elimi
Kendini ne zannettin, melek yoksa peri mi ?
Bana kötü bakarsa kör olası gözlerin
Sanma sana gülecek benim kara gözlerim
Şeker , bala dönerse zehir gibi sözlerin,
Başıma taç yaparım, yollarını gözlerim,
Pazara çıkar ise benim kirli bezlerim,
Sanma sandıkta kalır, senin kirli bezlerin.
Seneler geçti gitti dönemezsin geriye,
Yapılacak tek şey var: Bakmaktır ileriye.
* * *
İnsan olan: Arayıp bulan.
İnsan olmayan: Arayıp bulmayan.
Korkuyorum ölmekten
Sözümden dönmekten
Korkuyorum yaşamaktan
Mesuliyet taşımaktan.
Korkuyorum fakirlikten
Yüce Allah bizleri dünyaya göndermişti,
Şeytanlarla maç yapın, maçı alın demişti
Bu maç öyle bir maç ki bir ömür boyu sürer
İki ekipten biri, birini yere serer
Şeytanlar çok hünerli, kullar durma gol yiyor
Sessiz gemiler kalkar dünya denen limandan,
Gemiye binmen için ederler seni candan,
Mezar adı verilen küçücük sessiz gemi,
İnsanları yutacak, insanlar onun yemi,
Bu ne biçim gemidir, neden yoktur dümeni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!