Çete bekçi gece Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bekçi düdüğünü öttürdü
bir araba sesi duymuştu...

düdüğün o canhıraş sesi duyulduğunda yerler ıslak ıslaktı
ay ışığında parıldıyordu sokak sanki yağ sürülmüş gibi.

dört kişiydiler
geceyi soyup soğana çevirdiler.
sonra bir çuvala koyup sırtladılar...

en küçüğü daha onyedi yaşındaydı,
ay karanlık değildi,
bir bahar akşamının gecesi
etrafı leylak kokuları sarmıştı...

zaten en büyüğü de daha yirmi, ikisindeydi...
on yedilik ertesi gece aynı saatlerde sevdiği ile buluşacaktı...
ama parası yoktu
katılmıştı işte bu yüzden çeteye...

soğanın intikamı acı oldu...
biber gazı sürülmüş gibi yandı sürmeli gözler,
ana kuzusuydu her biri,
oyun sanıyorlardı oyun gibiydi ya hayat ta...

gözyaşında boğulmadan önce,
bekçinin kayıp düştüğünü gören on yedilik,
gitti gitmesine yanına da, keşke gitmeseydi...

sevdiği kızın babasıydı bekçi...

gözyaşlarında boğuldular dördü de...
ölmüştü bekçi, siren sesleri parladı gecenin karanlığında...

onyedilik öldürdü kendini bekçinin tabancasını belinden çıkarıp
sanal bir ölümle öldü on yedisinde...

15/Ocak/2010/Bodrum