Cesur olmak deli yürek ister:

Bu yolun ne sonu ne de başıydım.
Bir çeşmenin ne deposu nede musluğuydum.
Ne ilk damlası ne de son damlasıydım.
Gün benimle doğmuyor, benimle de batmıyordu.
Geceye fener hiç değildim
Yıldızlara da ışığı ben vermemiş
Bulutları sürükleyip şimşekler de çaktırmadım.
Aniden çıkan fırtınaları ben yaratmadım.
Yazları kışa
baharları sonbahara ben çevirmedim.
Elimden gelse her mevsimi ilkbahar yapar
Bütün çiçekleri aynı bahçeye eker, bir renk cümbüşü yaratırdım
Yeni bir dünya kurardım bu renklerden,asla solmalarına izin vermezdim.
İnsanların hayalleri boşa gitmesin diye,
kocaman kocaman sepetler asardım gökyüzüne.
İnsanların hayalleri çok büyük,hem de sonsuz.
İyi ki düşünceye sansür yok
İyi ki insanlar düşünürken sadece kendileri duyabiliyor.
İyi ki her şeye rağmen düşünebiliyoruz, ne güzel değil mi?
Her ne kadar da hayvanlaştırılmaya çalıştırılıyorsa da
Her ne kadar da ahıra konulup boynumuza boyunduruk
Geçirmek için uğraşılıyorsa da.
Gene de insanız ve insan olmak çok güzel.
Yaratmalı küçük dağları, küçük tepeler de
Salıncaklar kurmalı, salınmalı bir güzel
Vadilerin eteklerine
Kanat takıp uçmalı, sevdalara yol açmalı engelsiz.
Yarışmalı insan kendisiyle
Tıpkı gecenin gündüzle yarıştığı gibi.
Ortak şeyler yaratmalı, sevda gibi aşk gibi
Gülüşleri paylaşmak gibi
Hüzünleri bir toz ağırlığına indirip atmalı, akar sulara karışmalı.
Yeniliklere yelken açıp, kendi ayaklarına basmalı.
Hiç bir şeye son noktayı koymadan
Her gün yeniden doğmalı insan.
Cesur ve kararlı olmalı, bu da yürek ister.
O yürek var mı?