Cesur çocuk Şiiri - Derya Avşar

Hani sen küçüktün ya çocuk
Aslında sen küçük değildin
Sana kurşun sıkan eller
Ve içinde yaşadığın
Ülkendi küçük olan…
Yazık, bunu bilmeden öldün
İnsanı her zaman,
Bir kurşun öldürmez
İnsanı bazen kahpelik öldürür.
Eylemin oldu gidişin
Yaşamak istemedin,
Direnmek istemedin
Çocuk katillerini görmek istemedin.
Çocuklar, siz suç-suz-du-nuz
Bütün suç, ülkemizde
Bir utanç ayıbıydı kaybın
Bütün ayıp ülkemin…
Yüreğinden tutamadım
Acıyan yerlerinden öpemedim
Daha küçüktü ellerin…
Neden bıraktın annenin ellerini
Söylesene cesur çocuk,
Görünce hiç korkmadın mı katillerini?
Peki, katillerin mi önce öldü,
Yoksa sen mi?
Çocuklar yaşamaktan,
Katiller ölmekten korkar…
Ve çocukların masumiyeti
Onları boğar…
Hiçbir kurşun çocukları öldürmez
Gözümde büyür çocuklar
Cesur ve korkusuzdurlar
Hayatı hep oyun sanırlar
Ölümü bile…
Sessiz ve masum bir çığlık oldu
Elinde tuttuğu ve kopartıp bir lokmasını
Yutamadığı ekmeğiyle Berke içimizde...
Ama onu kopardılar, hayatın baharında
Daha henüz filizlenen dalında...
“Berk’in boğazında bıraktığınız o bir lokma,
Ahrette sonsuz açlığınız ve kıtlığınız olsun…”
Tarih: 11.03.2014