I.
Benim yalnızlığımdan
Damıtılmış çeşmeler
Kurumuş unutulmuş
Ceşmelerin akışıyım
İnsanlık içinde
Ay görmez onları onlar ayı görür
Aydan haberlidirler
Söylediklerinin çoğu
Ay hakkındadır
Aya dair
Ayın tarihine ait
Fındıklılı Mehmet Ağa
Çeşmesi
Silahtar Tarihinin yazarı
Yenilmez karpuzlar
Acı salatalıklar yıkamıştım suyunda
İçilmez
Bozuk suyunda
Gece yarısı
Ayışığında
Yaz ay ve ben
Silinmeye yüz tutmuş yazı
Ölümü hecelemiştik
Ortalığı dolduran sesinde
Ta... aşağılarda olan yatıra
Bir türkü söylüyordu
Ölüm ötesinde açmış
Menekşeler kimliğinde
Ölüydü insanlar
Yalnız yaşıyordu o yatır
Ve o çeşme
Ben de
Sıratı andıran bir çizgide
Soluyordum devrildim devrileceğimi
Hayatı ve ölümü birlikte
Aynı geçmezlik ve değişmezlikte
Aynı yenilik ve tazelikte
Ürpererek geçiyordu yarasalar
Uzaklardan
Beyoğlu'nu bir telgraf gibi
İleterek birbirine
Kayıt Tarihi : 12.8.2000 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ebedi şadırvansın gün içinde kalbimden.
İzin almam gerekir miydi?
Saygı öncelikli sevgiler.
Ölüm ve Ötesi
Bir fasıldır sessizce geçer bahar!
Mâtemli hazan yaprak döker ağlar!
Yüze perde perde cizgi inince,
Düşer tepelere kar ince ince.
Bir hikmet ki sual sual birikir,
Ölüme ne akıl müdrik ne fikir!
Ölüm bir sır perdesi tasviri zor!
Bir rüyaki o neye yorarsan yor!
Ruh bedene mahkûm,uyku kelepçe,
Ölüm gibi sarar bizi her gece.
İnsan balçıktan, ruh ona mânâ kor!
Ruh olmasa, canı yakar mı hiç kor?
Bir ölüm ki ruh bedenden silkinir!
Buna ne yürek dayanır, ne sinir!
Cennet gülşen,lâle al,menekşe mor!
Boşa mı cennet mâmur,cehennem bor?
Kim demiş ki yok,cennet-cehennem bir?
Zakkum katık,cehennemde aş zehir!
Mehmet Sertpolat
TÜM YORUMLAR (6)