Çeşm-i Yâr Şiiri - Erhan Atıf Meral

(Üst Perdeden Bir Şiir Denemesi)

Bir garip tecelli, gönlü mahzun eyledi,
Attı aşk narına, nefsi meftun eyledi,
Mavi bir düş olup, erişince yâdıma,
Çeşmindeki esrar, aklı efsun eyledi

Bir dem nazar etti kalbin gözbebeğine,
Tesiri kök saldı ruhun dört köşesine,
Sanki ummanlar saklı mavi bir katrede,
Çeşmindeki iksir, zehri derman eyledi

O, Cemal sanatının asil bir nakşıdır,
O, Kalbimin ezeli bir muammasıdır,
O, Ruhumu ayakta tutan mavi bağdır,
Çeşmindeki mana, ilmi nadan eyledi

Şah iken serseri gönül, yedi düvelde,
Hükmü bitti artık, bir hayalin peşinde,
Şimdi kürek mahkûmu, mavi bir seferde,
Çeşmindeki zincir, ömrü zindan eyledi

Dertli seyyahım, varlık dağında kaybolan,
Mavera kervanı, beka yoluna revan,
Fani seraplar gelir, mavi beladan,
Çeşmindeki gölge, aslı yalan eyledi

Aşk erbabı, gök kubbeden seyreder onu,
Tuğba ağacının dallarındadır yurdu,
Ey Gizli Peri! Rengin elvanın onuru,
Çeşmindeki mavi, seni ayan eyledi.

Mazide gömülü olan ve ansızın aklıma gelen bir çift mavi göze ithafen...