Yutkundu..
Mor menekşe açan yüzü soğudu Açelya'nın..
- Vedat? ?
Tekrar Yutkundu. Bitti diyecek cesareti bulamıyordu kendinde. Oysa bitmesin diye nelerimi vermedim ki. Onla geçirdiğim Cinayetsiz geçen her günümde diğer hayatımı onun saçlarıyla dar ağacına astım.
-Ahh Açelya! ! Bu ne derin ızdırap. Ne soğuk bir gün ve ne susulasıca bir konu...
Açelya'nın önünde harfler topluluğu.
Açelya suskun..
Açelya düşünceli..
"Çekilin" dedi Açelya. Harfleri dağıtmak için hamle yaptı. Derin bir iç çekti. Sanki ciğerlerim dışarı çıktı.
Cesedimi gördü.
Yutkundu.
"Bitti." dedi.
Çekti Gitti...
Kayıt Tarihi : 28.11.2013 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!