Senin ülkeni iyi bilirim çocuk.
Evleriniz yıkık, virane, perişan.
Çoğunuz yetim-öksüz büyümüş.
Analarınız korka korka doğurur sizi.
Çocukların aklında ölüm korkusu.
Umutlarınızın içinde endişe!
Oyuncaklarınız, okul çantanız, gülüşleriniz
Hep enkaz altında kalmış.
Nenelerinizin elleri inmez semadan.
Gözleri buğulu, duaları sımsıcak.
Çiçeklerinizin boynu bükük büyür.
Hayvanlarınız telef olmuş.
Okullarınız, hastahaneleriniz,
Medrese ve camiileriniz, kütüphaneleriniz.
Onların hiç biri yok artık çocuk.
Elektriğiniz yok, suyunuz yok.
Güneş adeta doğmuyor size.
Ay, aydınlatmıyor gecenizi.
Ama endişe, ama korku, ama zulüm.
Ama umutsuzluk, ama ölüm...
Yenememiştir cesaretinizi.
Çünkü çocuk;
Güven sizde, karar sizde, kıvılcım sizde.
Kayıt Tarihi : 7.6.2024 12:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!