Parmak uçlarımla dokunabildiğim sırtın
Ve göğüs kafesimde açılan oyuğun sesiydi bu
Biliyordum aslında gözlerinin siyah olmadığını
Arka bahçemde açılan koca paslı kapının
Ve gökyüzünün kasvetli havası vurmuştu seni.
İkimizin de bilinmeyenleri vardı.
Hatırlıyor musun sokaklarda koşan çocuk seslerini
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta