Ericson’dur, Nokia’dır, Aselsan’dır markası,
Önü ardı kesilmez konuşmaların arkası,
Ay sonunda gelince yüklüce faturası,
Ödeme bir işkencedir saatlerce banka sırası.
Motivasyon için kısa mesaj yazarlar,
Yüz buldukça çapkınlar konuştukça azarlar,
Bu nimetle tele kızlar aracısız kendisin pazarlar,
Normalleri bilmezler, kendi kuyusun kazarlar.
İşçinin, memurun, simitçinin, amelenin belinde,
Türk insanı yürürken konuşur, telefonu heran elinde,
Olmasa da parası, vermez fiyakasından ödün keyfi yerinde,
Araca çarparmış, ağaca toslarmış kimin şeyinde.
Evde, okulda, işyerinde bilumum her kurumda,
Toplum içinde konuşurlar utanmadan her şeyi her konumda,
Akıllarınca zannederler gidiyor her şey gayet yolunda,
Alırlar soluğu sonunda tacizden adliye koridorunda.
Zararı yoktur, faydası çoktur alındığında,
Büyük nimettir teknoloji yerinde kullanıldığında,
Her zaman beladır aman kaybolduğunda,
Bir de yanlış işlerde, dürüst kullanılmadığında.
Şener Özdemir
13 Şubat 2001
Cep telefonunun herkesce yeni yeni kullanılmaya başladığı zamanda yazdım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta